Harmonogram szczepień dla osób starszych

Szczepionki zalecane w kalendarzu szczepień osób starszych to 8: przeciwko grypie, pneumokokowemu zapaleniu płuc, tężcowi, błonicy, zapaleniu wątroby, żółtej febrze, potrójnemu wirusowi, półpaścu i meningokokowemu zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych.

Wiele z nich jest udostępnianych bezpłatnie przez Ministerstwo Zdrowia za pośrednictwem SUS, a niektóre można kupić tylko w prywatnych klinikach, na przykład przeciwko półpaścu, meningokokom i wirusowemu zapaleniu wątroby typu A.

Szczepienia osób starszych są bardzo ważne dla zapewnienia odporności niezbędnej do walki z infekcjami i zapobiegania im, dlatego są niezbędne dla osób w wieku 60 lat lub starszych.

Harmonogram szczepień dla osób starszych jest zgodny z zaleceniami Brazylijskiego Towarzystwa Szczepień wraz z Brazylijskim Towarzystwem Geriatrii i Gerontologii i obejmuje:

1. Szczepionka przeciw grypie

Grypa jest infekcją układu oddechowego wywołaną wirusem grypy, dlatego zapobiega nie tylko grypie, ale także zapaleniu płuc, potrzebie hospitalizacji i ryzyku śmierci spowodowanej przez te mikroorganizmy.

Szczepionki te składają się z inaktywowanych i rozdrobnionych wirusów, więc nie ma ryzyka spowodowania zakażenia u osoby po szczepieniu.

• Kiedy zażywać: 1 raz w roku, najlepiej przed początkiem jesieni, kiedy wirusy zaczynają krążyć częściej i istnieje ryzyko zachorowania na grypę Kto nie powinien wziąć: osoby z historią reakcji anafilaktycznej lub ciężkiej alergii na jajo kurze i jego pochodne lub dowolny inny składnik szczepionki. Szczepionkę należy odroczyć u osób z umiarkowaną do ciężkiej infekcją gorączkową lub zmianami krzepnięcia krwi, jeśli wykonano ją domięśniowo.

Szczepionka przeciw grypie jest oferowana bezpłatnie przez SUS, w centrach zdrowia, co roku i musi być powtarzana co roku, aby zagwarantować jej skuteczność, ponieważ każdego roku wirusy ulegają zmianom, które mogą osłabić skuteczność szczepionki.

2. Szczepionka przeciw pneumokokom

Ta szczepionka zapobiega infekcjom wywołanym przez bakterię Streptococcus pneumoniae , głównie zapaleniu płuc, a także innym poważnym chorobom, takim jak zapalenie opon mózgowych lub bakteriemia, która jest uogólnioną infekcją organizmu.

Istnieją 2 różne rodzaje tej szczepionki dla osób starszych, którymi są 23-walentny polisacharyd (VPP23), który zawiera 23 rodzaje pneumokoków, i 13-walentny koniugat (VPC13), który zawiera 13 typów.

• Kiedy stosować: zwykle rozpoczyna się schemat 3 dawek, zaczynając od VPC13, a następnie, po sześciu do dwunastu miesiącach, przez VPP23, a kolejną dawkę przypominającą przez VPP23 po 5 latach. Jeśli osoba starsza otrzymała już pierwszą dawkę VPP23, VPC13 należy zastosować po 1 roku i zaplanować dawkę przypominającą VPP23 po 5 latach od pierwszej dawki. Kto nie powinien go przyjmować: osoby, które wykazały reakcję anafilaktyczną na poprzednią dawkę szczepionki lub któregokolwiek z jej składników. Ponadto szczepionkę należy odroczyć w przypadku gorączki lub zmian w krzepnięciu krwi, jeśli wykonano ją domięśniowo.

Ta szczepionka jest udostępniana przez SUS bezpłatnie dla osób starszych o wyższym ryzyku zakażenia, takich jak na przykład osoby mieszkające w domach opieki społecznej, a inne osoby mogą być szczepione w prywatnych klinikach.

3. Szczepionka przeciw żółtej febrze

Szczepionka zapewnia ochronę przed infekcją żółtą gorączką, niebezpieczną infekcją wirusową przenoszoną przez komary i może być podawana bezpłatnie w ośrodkach zdrowia SUS.

Szczepionka przeciw żółtej febrze jest szczególnie wskazana w następujących przypadkach: mieszkańcy obszarów endemicznych, osoby podróżujące do obszarów z chorobą lub w przypadkach, gdy istnieje wymóg międzynarodowy, na obszarze uważanym za zagrożony.

• Kiedy stosować: Obecnie Ministerstwo Zdrowia zaleca tylko 1 dawkę na całe życie od 9 miesiąca życia, jednak ludzie, którzy nigdy nie mieli szczepionki, powinni ją przyjąć, jeśli mieszkają lub podróżują do ryzykownego regionu, w tym obszary wiejskie w północnej i środkowo-zachodniej części kraju oraz niektóre gminy w stanach Maranhão, Piauí, Bahia, Minas Gerais, São Paulo, Paraná, Santa Catarina i Rio Grande do Sul.: osoby starsze z historią reakcji alergicznej po spożyciu jaj kurzych lub składników szczepionki, chorób obniżających odporność, takich jak rak, cukrzyca, AIDS lub stosowanie leków immunosupresyjnych, chemioterapii lub radioterapii, na przykład w przypadku chorób gorączkowych ostry.

Szczepionkę przeciw żółtej febrze należy podawać tylko w przypadkach największej potrzeby, unikając jej stosowania u słabych osób starszych i osób o obniżonej odporności. Wynika to z faktu, że szczepionkę wykonano z próbek żywych atenuowanych wirusów i istnieje rzadkie ryzyko wystąpienia poważnej reakcji, z obrazem podobnym do żółtej gorączki, zwanym „visceralizacją wirusa”.

4. Szczepionka meningokokowa

Szczepionka zapewnia ochronę przed bakterią Neisseria meningitidis , znaną również jako Meningococcus, która jest zdolna do rozprzestrzeniania się w krwioobiegu i powodować poważne infekcje, takie jak zapalenie opon mózgowych i meningokokemia.

Ponieważ nadal nie przeprowadzono wielu badań naukowych dotyczących tej szczepionki u osób w podeszłym wieku, zwykle zaleca się ją w niektórych przypadkach o podwyższonym ryzyku, takich jak epidemia choroby lub wycieczki do obszarów zagrożonych.

• Kiedy stosować: w przypadku epidemii należy podać pojedynczą dawkę. Kto nie powinien go przyjmować: osoby z alergią na którykolwiek składnik szczepionki. Odrocz w przypadku choroby z gorączką lub chorób powodujących zaburzenia krzepnięcia.

Szczepionka meningokokowa jest dostępna tylko w prywatnych klinikach immunizacyjnych.

5. Szczepionka przeciw półpaścu

Półpasiec jest chorobą spowodowaną reaktywacją wirusa ospy wietrznej, która może pozostawać przez kilka lat w nerwach ciała i powoduje pojawienie się małych, czerwonych i bardzo bolesnych pęcherzy na skórze.

Ta infekcja występuje częściej u osób starszych i osób o osłabionej odporności, a ponieważ może być bardzo niewygodna i pozostawiać bolesne następstwa na skórze, które mogą trwać latami, wiele osób starszych zdecydowało się na zapobieganie.

• Kiedy przyjmować: zalecana jest pojedyncza dawka dla wszystkich osób w wieku powyżej 60 lat. W przypadku osób, które już miały półpasiec, przed zastosowaniem szczepionki należy odczekać co najmniej sześć miesięcy do 1 roku. Kto nie powinien go przyjmować: osoby z alergią na składniki szczepionki lub osoby z upośledzoną odpornością z powodu chorób lub stosowania leków, takie jak na przykład osoby z AIDS, rakiem, stosujące ogólnoustrojowe kortykosteroidy lub chemioterapię.

Szczepionka przeciw półpaścu może być stosowana w prywatnych klinikach szczepień. Dowiedz się więcej o tym, co to jest i jak leczyć półpasiec.

6. Szczepionka przeciw tężcowi i błonicy

Podwójna szczepionka wirusowa lub dT zapewnia ochronę przed infekcjami tężcem, który jest poważną chorobą zakaźną, która może prowadzić do śmierci, oraz błonicą, która jest bardzo zakaźną chorobą zakaźną.

• Kiedy stosować: co 10 lat jako wsparcie dla osób prawidłowo zaszczepionych w dzieciństwie. W przypadku osób starszych, które nie zostały zaszczepione lub nie zostały zarejestrowane szczepionki, konieczne jest wykonanie schematu 3 dawek w odstępie 2 miesięcy między nimi, a następnie podawanie dawki przypominającej co 10 lat. Kiedy nie należy przyjmować: w przypadku reakcji anafilaktycznej przed szczepionką lub którymkolwiek z jej składników. Należy go odłożyć w przypadku chorób związanych z krzepnięciem krwi, jeśli wykonano je domięśniowo.

Ta szczepionka jest dostępna bezpłatnie w ośrodkach zdrowia, jednak istnieje również potrójna szczepionka bakteryjna dla dorosłych lub dTpa, która oprócz tężca i błonicy chroni przed krztuścem, oprócz szczepionki przeciw tężcowi osobno, które są dostępne w prywatnych klinikach. szczepienie.

7. Potrójna szczepionka wirusowa

Jest to szczepionka przeciwko wirusom odry, świnki i różyczki, która jest niezbędna w przypadkach zwiększonego ryzyka infekcji, takich jak wybuchy epidemii, wycieczki do ryzykownych miejsc, osoby, które nigdy nie zostały zarażone lub które nie otrzymały 2 dawek szczepionka przez całe życie.

• Kiedy przyjmować: wymagane są tylko 2 dawki przez całe życie, z minimalnym odstępem 1 miesiąca. Kto nie powinien tego przyjmować: osoby z poważnie osłabioną odpornością lub mające reakcję anafilaktyczną po zjedzeniu jajka.

Nie jest dostępny bezpłatnie dla osób starszych, z wyjątkiem okresów kampanii i konieczne jest udanie się do prywatnej kliniki szczepień.

8. Szczepionka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby

Ochronę przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i wirusowi zapalenia wątroby typu B można uzyskać za pomocą osobnych lub łączonych szczepionek dla osób, które nie są odporne na te choroby, które nigdy nie były szczepione lub które nie mają dokumentacji szczepień.

• Kiedy stosować: szczepionkę przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B lub szczepionkę skojarzoną A i B podaje się w 3 dawkach zgodnie z harmonogramem 0–1–6 miesięcy. Sama szczepionka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A może być przyjmowana po ocenie serologicznej, która wskazuje na brak odporności na tę infekcję lub w sytuacjach narażenia lub wybuchów, w schemacie dwóch dawek, w odstępie 6 miesięcy. Kto nie powinien go przyjmować: osoby z reakcją anafilaktyczną na składniki szczepionki. Należy go odłożyć w przypadku ostrej choroby gorączkowej lub zmian krzepnięcia, jeśli jest stosowany domięśniowo.

Szczepionka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B może zostać uwolniona przez SUS, jednak szczepionka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A jest dostępna tylko w prywatnych klinikach immunizacyjnych.